Aandacht proberen te richten
Ik kom net terug van een uur mediteren in het clubhuis van Sportrusten. Mediteren is voor mij ook een oefening in het trainen van aandacht. Tijdens het mediteren probeer ik mijn aandacht te houden bij mijn ademhaling. Vanochtend lukte dat voor geen meter. Mijn gedachten stuiteren alle kanten op, van een irritante deelnemer in een training naar de techniek bij het oefenen van de borstcrawl. Er is geen touw aan vast te knopen. Ik dwaal regelmatig minuten lang af. Af en toe lukte het om mijn aandacht weer terug te brengen naar de ademhaling. Het opmerken dat de aandacht afdwaalt en deze rustig terugbrengen is voor mij goud waard. Hierdoor heb ik (beter) leren focussen. Het focussen komt van pas bij het luisteren, bij het lezen en bij het schrijven en bij nog veel meer dingen die lastig maar leuk zijn. In een leuke podcast van Björn (eigenaar Tijdwinst) hoorde ik psycholoog Albert Sonneveld uitleggen dat onverdeelde aandacht het mooiste is wat we elkaar kunnen geven, het is een vorm van liefde. Als we dit niet meer kunnen geven of ontvangen is dit een van de eerste symptomen van een burnout of depressie. Simpel gezegd: je raakt afgesloten van de wereld doordat je geen aandacht meer kunt richten op anderen en zelf geen aandacht kan ontvangen.
Aandachtsarmoede
Ik ben niet zo van de nieuwe hippe termen. Zo hoorde ik deze week de term energiearmoede, die ontstaat als mensen een groot deel van hun inkomen kwijt zijn aan de energie rekening. Dat lijkt me heel vervelend, maar om daar nou armoede aan te koppelen gaat me wat ver. Dit zette me wel op het spoor om het woord arbeidsarmoede te ‘coinen’. In een wereld met eindeloos veel media die onze aandacht vangen ontstaat aandachtsarmoede als het niet meer lukt om langer je aandacht ergens op te richten. Als je eens om je heen kijkt dan kan het je niet ontgaan zijn dat mensen liever aandacht richten op apparaten dan op mensen. In het algemeen loopt ons vermogen om aandacht te richten terug. Zo zie ik mensen in trainingen die het niet meer lukt om de aandacht er bij te houden en in hun telefoon duiken. Het lijkt een fact of life, in de afgelopen jaren heb ik daar veel over geschreven en daar tegen geageerd. Inmiddels heb ik er vrede mee en denk ik dat deze steeds verder teruglopende attention span te maken heeft met het feit dat we zelf meer op computers gaan lijken en dus ook steeds meer gaan switchen en multitasken.
Is dit erg?
Nee, de wereld draait lekker door.
Is het jammer?
Ja.
Menselijke kwaliteiten die gekoppeld zijn aan het vermogen om aandacht te richten zullen verminderen. Het lezen en doorvoelen van menselijke emoties bij jezelf en anderen wordt minder. Echter zolang je geen CPU en RAM in je brein hebt, heb je echter wel de keuze om je vermogen tot het richten van aandacht te behouden en te cultiveren.
We zitten allemaal in de mooiste filmscene ooit uit The Matrix waarbij Neo de keuze krijgt of hij kiest voor de blauwe pil (verdoven met aandachtsarmoede) of de rode pil (de harde waarheid).
Choose wisley en neem de rode pil.
Een paar simpele interventies die me helpen om de aandacht erbij houden:
- Niet lopen met de telefoon met de telefoon in de hand
- Geen koptelefoon als ik wandel op straat
- Geen gepiel op de smartphone in de sportschool
- Geen smartphone geklooi tijdens het eten met de Nophonetime
- No phubbing
- Stoppen met Switchtasken
- Notificaties uit
- Regelmatig mediteren
- Attention span trainen met de Pomodoro techniek
Heb je moeite om aandacht te richten op je werk of op andere dingen die belangrijk zijn voor je? Maak dan een belafspraak of stuur een Whatsapp bericht.
