Dit ga ik nooit meer doen..
Vorige week zondag liep ik mijn eerste marathon in Amsterdam. Auw dat deed heel veel pijn. Op kilometer dertig vertel ik mezelf: “dit ga ik nooit meer doen”. De laatste tien kilometer zijn een ware lijdensweg. Bij het Rijksmuseum weet ik, alleen nog even rechtdoor en bij het Vondelpark linksaf. Het Vondelpark door en dan ben ik er al. Normaal is dat Appeltje eitje. Nu is het een echte martelgang. Ik zie mezelf terug op een video van mijn kinderen waarbij ik net het Vondelpark uitkom. Het ziet er niet uit. Ik zie iemand die zich sloffend naar de finish in het Olympisch Stadion worstelt. Na een bijna een week spierpijn weet ik, dit wil ik nog een keer doen en dan wat sneller en soepeler.
Trainen voor een marathon
- Belangrijk om het trainen op lange termijn vol te houden: ontwikkel een hardlooproutine, met vaste loopdagen in de week. Als je het op wilskracht laat aankomen is de kans groot dat het mislukt.
- Overtrain jezelf niet. Ik ben begonnen met een ambitieus schema dat iets te snel ging voor mijn kuit die middels een zweepslag duidelijk maakte dat ik even anderhalve maand rust moest houden.
- Focus op uitlopen. Ik had (natuurlijk) toch het doel om op natuurlijk conditie onder de vier uur te lopen. Dat viel even tegen.
- Wordt lid van een loopclupje. Ik raak gemotiveerd van de lopers van KBoom, de loopgroep van Klaas Boomsma.
Achtergrond
Het verleggen van je grenzen lukt alleen als je het af en toe eens écht probeert. Lang heb ik het lopen van mijn eerste marathon uitgesteld. Net zoals veel mensen die hun grote harige uitdagingen uitstellen totdat het er van nooit van komt. Ooit was het plan om deze vóór mijn vijfendertigste te lopen. Dat duurde wat langer. Misschien ben ik nu wat minder jong, maar mijn daadkracht en conditie zijn vele malen beter. Op naar de volgende uitdaging 🙂
