De voltallige directie van de Kouclub Amsterdam was afgelopen dagen te vinden in Noorwegen voor een inspiratie reis. Het idee was om inspiratie op te doen samen in een groep mensen die vakmatig bezig zijn met kou en ademhaling. Van nature ben ik nogal sceptisch als het gaat om vage termen als energie voelen en verbinding zoeken in een groep. Maar experimenteren met kou, ademhaling en mediteren hebben mij al zo veel verlichting gebracht dat ik altijd open sta voor meer.
Schitterende plek
De locatie was een schitterende plek langs een van de vele bevroren meren in Noorwegen. Tijdens het voorstel rondje van de groep leunde ik nog wat achterover om de kat uit de boom te kijken. Iedereen had een mooie introductie over zijn relatie met kou, ademhaling en persoonlijke ontwikkeling. Gedurende de dagen ontstond er, vooral in de persoonlijke gesprekken met iedereen, bewondering over het pad dat eenieder bewandeld heeft, en vooral de persoonlijke worstelingen die iedereen heeft met zijn eigen monkeymind.
Schitterende mensen
Na een mooie cacao ceremonie gevolgd door een flinke ademhaling sessie kwamen er ook wat tranen. Het inzicht komt binnen dat je eigen monkeymind niet altijd in je eentje kan temmen. Tijdens het ademen en mediteren ben je samen aan het werk met schitterende mensen.
Later op de dag tijdens een rondje hardlopen door de sneeuwduinen komen opeens weer herinneringen en gedachten naar boven aan een vriend die zich van het leven beroofde nadat hij zijn monkeymind met gekmakende verhalen niet meer kon verdragen. Godverdomme, waarom loop ik hier in deze schitterende omgeving en heeft hij dit niet mee kunnen maken? Ik word heel verdrietig en boos, de tranen knallen uit mijn hoofd. Gelukkig is het wak dichtbij. Als ik via het trapje naar beneden klim wordt het rustig. Geen gedachten maar alleen maar de kou om te voelen. Deze is voor jou Frank.
Wat een magische gebeurtenis, wat een lieve mensen.
Na deze paar dagen voel ik me weer een stukje lichter.
Zo komt het wel goed met de wereld.
Hoi Job, Balder stuurde een link naar je blog, klinkt heel mooi daar in Noorwegen. En ja verdomme dat Frank al dat soort mooie momenten moet missen, zo denk ik ook vaak en het is gekmakend. Vond het mooi je tekst te lezen. Groet uit Zweden!
Hey Elisabeth!
Dank je wel voor de reactie, leuk om van je te horen. De gedachten aan Frank zijn inderdaad gekmakend soms. Hij leeft voort in onze gedachten en motiveert om goede dingen te doen. Veel geluk in Zweden!